Wzdłużniki - kontynuacja

 Po ponownym, tym razem prawidłowym ustawieniu wręgów na helingu, przyszedł czas na próbę ich połączenia wzdłużnikami. Zacząłem od tych najmniej wymagających czyli od listew 30x22 biegnących pośrodku prostych elementów wręgów. Stwierdziłem, że naprężenia w tych wzdłużnikach są najmniejsze i łatwo będzie to zrobić bez ryzyka odkształacania pozostałych elementów.

Do klejenia użyłem żywicy epoksydowej Epidian 5 i utwardzacza PAC. Składniki dozowałem w proporcji 1 część żywicy na 0,8 części utwardzacza. Po wymieszaniu otrzymałem ładny, słomkowy kolor i elastyczność, ponieważ więcej utwardzacza zwiększa podatność kleju na odkształcenia (w zaleceniach jest od 0,6 do 1 części żywicy). 

Żeby całość nie spłynęła pod wpływem grawitacji, do zagęszczenia użyłem pyłu drzewnego, którego mnóstwo było z cięcia i szlifowania. Próbowałem też użyć specjalnie zakupionego do tego celu drobnego piasku kwarcowego, który również był oferowany jako zagęszczacz, ale we wcześniejszych testach okazało się, że cała zaleta utwardzacza PAC czyli elastyczność, całkowicie zniknęła. Połączenie miało tendencję do natychmiastowego pękania bez wsześniejszego odkształcenia.  

Po przyklejeniu listew 30 mm, przykleiłem najszersze, 70mm, a następnie 50 mm na narożnikach wręgów. Oczywiście najwięcej problemu było z tymi ostatnimi, które montowane są najbliżej dna w rejonie dziobu. NIe dość, że są mocno zginane, to jeszcze muszą być skręcone. Jedna godzina kąpieli parowej pozwoliła na w miarę bezpieczne ich uformowanie i nadanie im docelowego kształtu. 

Do parowania posłużył stary czajnik elektryczny i aluminiowa rura spiro.

 

I już mamy wszystkie wzdłużniki na swoim miejscu :).

Przy dziobnicy, w celu dobrego połączenia wręgów z węzłówką, całość okleiłem aluminiową taśmą klejącą formując niejakie korytko i zalałem żywicą. Połączenie jest bardzo mocne.

Następnie przyszedł czas na zukosowanie i przeszlifowanie całego zładu. Poniżej finalny efekt.